سیره ی امام رضا(ع)

امام در معاشرت نیکو، سرآمد و مثال زدنی بودند. امام رضا(ع) با سخن هرگز به کسی جفا نکرد و کلام کسی را نبرید تا مگر شخص از گفتن بازایستد. حاجتی را که می توانست برآورده سازد، رد نمی کرد. پاهایش را دراز نمی کرد و هرگز روبروی کسی که نشسته بود تکیه نمی داد و هیچ کس از غلامان و خادمان خود را دشنام نمی دادو هرگز آب دهان بر زمین نمی افکند و در خنده اش قهقهه نمی زد؛ بلکه تبسم می نمود.

اربلی، کشف الغمه، ج2،ص316

به جـــان پاک تو ای دختر امام، ســلام

 به جـــان پاک تو ای دختر امام، ســلام
به هر زمان و مـکان و به هر مقام، سـلام

تویـی که شــاه خراسان بود بــرادر تــو
بـــر آن مقام رفیــع و بـر این مقام، ســلام