پای درس اخلاق حضرت آیت الله بهجت (ره)

- خدا می داند حفظ قرآن، چه قدر در استفاده از این معدن و منبع رحمت الهی، مدخلیت دارد... ما آن گونه که باید و شاید از قرآن، استفاده نمی کنیم!

- ما وظیفه داریم که در تعلیم، تلاوت و عمل به قرآن کوشش کنیم. ولی ما شب های احیا قرآن بر سر می گذاریم و در مقام عمل، آیه های حجاب، غیبت، کذب، و آیات ویل للمطففین: وای بر کم فروشان، و نیز: فلا تقل لهما اف: پس به پدر و مادر، اف نگو. همچنین: ولا تمش فی الارض مرحبا: و با ناز و تکبر روی زمین راه مرو، و... را زیر پا می گذاریم.

- خوبی و خوش عیشی، تنها به زیادی وسایل راحتی نیست، راحتی درونی و رفاه و خوشی و آرامش دل، به داشتن وسایل رفاه و راحتی نیست؛ بلکه چه بسا وسایل رفاه، اسباب نگرانی و ناراحتی و اضطراب درونی را فراهم کنند!

- ای کاش می فهمیدیم که چاره ی کار ما در یک چیز منحصر است و آن این است که تکلیف الهی را تشخیص بدهیم و بدانیم که چه کار را باید بکنیم و چه کار را نباید بکنیم!

- اگر بخواهیم محیط خانه گرم و باصفا و صمیمی باشد، فقط باید صبر و استقامت و گذشت و چشم پوشی و رأفت را پیشه ی خود کنیم تا محیط خانه گرم و نورانی باشد.

- اگر از علما دور شویم، کار ما از علاج گذشته است...منظور از عالـِم، عالـِم بالله و عالـِم دینی است نه عالـِم معمم.

این دعا خیلی عالی است که دستور داده شده است در زمان غیبت خوانده شود که یا اللهُ، یا رحمانُ، یا رحیمُ، یا مقلب القلوب، ثبت قلوبی علی دینک. ای خدا، ای رحمت گستر، ای مهربان، ای گرداننده ی دلها، دل مرا بر دینت ثابت و استوار گردان!

- باید بدانیم که مطلب فقط یکی است و آن، بندگی خدا است. و بندگی خدا در طاعت خدا است، و طاعت خدا در ترک معصیت خدا، در اعتقادات و در عمل است.

- عده ای توکل را برای خودشان روزی می دانند، و اینها در واقع غنی هستند. احراز کرده اند که اگر بر خدا توکل کنند، روزیشان به آنها می رسد، و اگر نرسید، کشف می کنند که لازم نبوده است.

گردآوری شده از: دو هفته نامه بوستان قرآن