امام در معاشرت نیکو، سرآمد و مثال زدنی بودند. امام رضا(ع) با سخن هرگز به کسی جفا نکرد و کلام کسی را نبرید تا مگر شخص از گفتن بازایستد. حاجتی را که می توانست برآورده سازد، رد نمی کرد. پاهایش را دراز نمی کرد و هرگز روبروی کسی که نشسته بود تکیه نمی داد و هیچ کس از غلامان و خادمان خود را دشنام نمی دادو هرگز آب دهان بر زمین نمی افکند و در خنده اش قهقهه نمی زد؛ بلکه تبسم می نمود.
اربلی، کشف الغمه، ج2،ص316
- ۰ نظر
- ۱۶ شهریور ۹۳ ، ۰۷:۴۶